– La Esterella (Ester Lambrechts) werd geboren op 7 mei 1919 en overleed op 11 april 2011 in Antwerpen.

– Eerst werkte ze als naaister in Antwerpen.

– Samen met haar moeder bezocht ze elk weekend de zangwedstrijden die in de “oud België” in de havenstad werden gehouden, en in oktober ‘40 waagde ze zelf voor het eerst haar kans. De tweede keer dat ze meedeed geraakte ze tot in de finale en won ze 150 frank. Ze werd nadien aangesproken door Charly Schleimovitz.

– Schleimovitz, een Russische immigrant en ex-acrobaat, bleek al een tijdje een oog te hebben op haar, en wierp zich op als haar impressario, en grote liefde: ze trouwden in 1950. Hij liet La Esterella zanglessen volgen bij een joodse zangeres (die in de oorlog gedeporteerd werd) en plaatste haar in de grote zalen. La Esterella hierover in “het verhaal van de Vlaamse showbizz”: “Mijn man deed niet alleen de zakelijke afspraken, hij heeft me gewoon alles geleerd. Tevoren kon ik me niet eens schminken. Hij leerde me hoe ik me moest kleden, en hoe ik op een podium moest staan. Hij heeft van mij een ster gemaakt”.

– Tijdens de Tweede Wereldoorlog ging ze verplicht zingen in Duitsland, maar in ‘44 wist ze nog een nieuwe reeks opdrachten daar te ontwijken.
– Na de oorlog brak ze als zangeres door in verschillende Europese landen.
– Ze trad op in de meeste Europese hoofdsteden en werd “de Belgische Zarah Leander” genoemd. Met een repertoire van het lichte lied tot licht klassiek vlak na de tweede wereldoorlog was ze ongetwijfeld Vlaanderen’s bekendste zangeres.
– Vanaf 1948 tot 1954 verbleef ze elk jaar zes maanden in Groot Brittannië om op te treden in de schouwburgen van de badsteden, en heel regelmatig voor de camera’s of microfoons van de BBC. Of zoals haar collega-zangeres Jo Leemans het verwoordde: “La Esterella heeft Vlaanderen internationaal op de kaart gezet. Toen ik na de tweede wereldoorlog voor het eerst naar Londen trok, zag ik haar naam in het groot prijken op de affiche van een theater. “She’s from Belgium, you know”, vertelde ik trots aan mijn medepassagiers op de bus”. Ze zong in meer dan 10 talen, en was berucht om de snelheid waarmee ze nieuwe songs onder de knie kreeg.

– In 1953 kreeg ze een platencontract krijgen bij Philips, dat toen een aanwezigheid in Vlaanderen begon uit te bouwen. Het label zette haar voornamelijk aan een Nederlandstalig repertoire, en tussen 1953 en 1959 leverde dit haar -later evergreens geworden- liedjes op als “Oh! Lieve Vrouwe Toren”, “Voor een kusje van Jou” (allebei 1953), “Alle Moeders (1954), “Ave maria” (1955), “Arrivederci Roma” (1956), “Het lied van Lima” (1957) of “Steeds denk ik aan jou” (1958).
-In het echte leven ging het Ester Lambrechts echter niet over rozen: ze bleef kinderloos na een miskraam, en in 1959 werd haar man en toeverlaat Charly ernstig ziek. Toen hij in juni 1962 overleed zei La Esterella het podium vaarwel. Ze ging werken als (goed meertalige) secretaresse, en in 1970 hertrouwde ze. Ook dit huwelijk was echter nog niet “voor altijd”, vermits deze tweede echtgenoot in november 1980 eveneens stierf.

– In 1983 doorbrak La Esterella echter verrassenderwijs de stilte van, toen ze zich bij Radio 2 (BRT) waagde aan een versie van de Sinatra song “Ol’ Man River”. Zoals ze later in een interview aan de Standaard vertelde “’t Was bij een radio-opname in het Flageygebouw. Ik had er in toegestemd één nummer te zingen. Neen, geen Vlaams, wel Ol’ Man River van Sinatra. Hij was de enige wiens liedjes ik in al die jaren nog mee neuriede van de radio. Eens de eerste noten in de studio weerklonken zag je de wenkbrauwen de hoogte ingaan, maar ik wist dat ik het kon. En het lukte. Ik kreeg een staande ovatie. Ongelooflijk, nooit was ik gelukkiger als toen.” Deze “come-back” leverde zoveel goeie reacties op dat de carrière van La Esterella opnieuw vertrokken was. In 1984 kreeg ze een ereteken van de Minister van Cultuur, en in 1994 een eremedaille van de stad Antwerpen. Occasioneel nam ze ook nog liedjes op, zoals een lied voor Levenslijn in 1995 (met Coco Jr (Dinky Toys), of een nummer voor de soundtrack van de film “Shades” in 2000 (met Alex Callier van Hooverphonic en Regi Pinxten van Milk Inc), maar ook de in de jaren ’50 opgenomen liedjes werden op CD gezet. Ze zong zelfs een commercial in voor Belgacom van “Pump Up The Jam”, een nummer dat ze voorheen nooit gehoord had.

– Haar optreden voor Leuvense studenten haalde een paar jaar geleden alle kranten. “Op het einde zaten ze allemaal met een krop in de keel te luisteren. Goede muziek blijft ontroeren, dat heeft niets met leeftijd te maken”, vertelde ze aan de Standaard.
In april 2001 werd er over haar bovendien een documentaire gedraaid, met als synopsis : “In de verbeelding van de verteller is er geen Ester Lambrechts, alleen de ster “La Esterella”, die met een sterrenlimousine uit de ruimte is gekomen om op aarde de taal van de sterren te spreken, met andere woorden om te zingen. Anno 1941, oorlog, een arm naaistertje uit Antwerpen grijpt de kansen die ze krijgt. Anno 2000, La Esterella volhardt koppig in de rol van Diva, ook al werden de grote theaters vaak parochiezalen. Nog steeds luistert ze naar dat ene gebod: “immer schijnen”. Als een vorstin staat ze op het podium, als ze zingt is het kippevel en tranen!”. Reactie van de zangeres : “schoon, maar bijlange nie compleet”.
Ook in 2001 werd La Esterella door Radio 2 bijgezet in de “Eregallerij van het Vlaamse lied” met een onderscheiding “Voor Een Leven Vol Muziek”, samen met Bobbejaan Schoepen, Toots Thielemans, Will Tura & Rocco Granata.
– Chris van de Durpel’s persiflage in Chris & Co bezorgde haar ironisch genoeg een bekendheid als nooit tevoren. In maart 2004, ter gelegenheid van haar 85ste verjaardag werd deze parodiesite gestart met een zogezegde La Esterella-blog vol waarheden en nog meer onwaarheden. Ondanks dat het duidelijk is dat deze site grotendeels om te lachen is, zijn er een heleboel mensen die denken dat de 87 jarige Ester Lambrechts alle dagen iets op deze site schrijft… (zo is te merken in het gastenboek). Zelfs BV’s zoals een Salim Seghers, die ze steevast als Salami begroet, tekende het boek al verschillende keren…

– Tot 2010 trad La Esterella regelmatig op en was ze op tv te zien (laatst nog in Antwerp Taxi (foto)) en op de radio te horen (Deckers & Ornelis). Ze werd nog steeds veel gevraagd, waardoor ze de optredens kon doen die ze echt zag zitten.

Koen De Bruyn

(Met dank aan The Belgium Pop & Rock Archives)